කඳුළකට පොඩි ඉඩක්
ඇස් කොනේ රන්දලා
හිනාවක් මග බලයි
නුහුරු නෙත හැංගිලා
පෙර මතක මත හිදන්
හිත යළිත් රිද්දලා
තවම ඔච්චම් මොකද
මගෙ හිතත් එක්කලා...
කවියක්ව ආදරෙන්
හිත පුරා ලියවිලා
උන්නු හැටි අමතකද
සුළැඟිල්ලෙ දැවටිලා
මතක විතරක් මගේ
තනි හිතට පවරලා
දුර ගිහින් මා දමා
ඉනු හැකි ද හිනැහිලා...
මලක් සේ රකින්නෙමි
කියා මට දිවුරලා
සදාකල් මා ඔබෙයි
සවන් මත කොඳුරලා
සපථ කර මා දමා
මගෙන් දුර පියඹලා
හිනාවෙන්නේ කොහොම
මගේ හිත රිදවලා...
No comments:
Post a Comment