එතෙර ගිය සැමියාට

රන්මසු සොයා දුරු රට ගිය සැමියාන
ඔබ නැති සොවින් වැළපෙයි මුදු සඳ පාන
තනිකම ඇවිත් සිත අද්දර මුර ගාන
කළුවර රෑට අහුලමි ඔබ ගැන හීන

සමුදුරු සතක් දුර උන්නත් ගතින් මගේ
හැම මොහොතකම දැනුනේ ඔබ ලඟින් වගේ
සුර සැප නැතත් එක පත කා හිඳිනු වගේ
තනියම විඳින දුක් කන්දක වේද අගේ

ගැලවී දහක් බැල්මෙන් මග ඉඟි කරන
සැඟවී ඔබ නමින් නිති පතිදම් රකින
සිහිවී දරු පැටවු එන තුරු මග බලන
මත්වී නොයේවා අන් ළඳකගෙ පෙමින

මසුරන් නැතත් ඔබ ළඟ වේ නම් සුහදේ
කතරක වුවත් සුවදැති හැඩ මල් පිබිදේ
නිම කර ඇවිලෙනා දුක් ගින්දර මහදේ
හනිකට මෙරට වෙත එනු මැන මා සමිඳේ

අත්තම්මා

පාන්දරම අවදි වෙලා හිරු එන්නට පෙර
මිදුල පුරා ඉදල අරන් හැඩැති රටා කර
පාසල් යන්නට හනිකට මාව අවදි කර
අත්තම්මා මා තනි කර ගොහින් හුඟක් දුර

වෙල් දෙණියේ බඩ වැටියේ හවසට ඇවිදින
වෙරළු කීන පළු මාදන් හොරෙන් ගෙනත් දෙන
අත්තමේ මතක පොතේ නුඹ ඉන්නා තැන
සුන්දර සිතුවමක් වගෙයි මදහස නංවන

සිනා වෙනා සුදු වතුසුදු නෙලාන හවහට
ගියා එදා නියර දිගේ පන්සල් කන්දට
කියා මහා සද්දෙට ගථා හරි හරියට
අත්තම්මේ නුඹේ කටහඬ යළි එයි මතකෙට

සුදු ඇතිරිලි ඇඳන් පුර පස පෝ දාට
පන්සල් ගියේ අවනත වන්නැයි ඈට
අදටත් පොහොය සඳ විත් හිනැහෙන රෑට
අත්තම්මා සිහිව කඳුලැලි එයි ඇහැට

පිලේ ඉදන් කියා දුන්නු පරණ කතන්දර
මතක් වුණත් සිනහව මුව මැවෙනවා සුන්දර
අත්තම්මේ නිවන් පුරේ සැනහෙන්නට පෙර
යළිත් පෙර ලෙසින් ඉනු මැන ඉඳි වැට අද්දර

සඳු ඔබයි

නොගැයූ කවක හැංගි හිඳ බලා ........ගෙන
නොලියු අලුත් කවි හිත මත ලියා .......යන
නොපැතූ පැතුම් අතරේ නෙතු මුලා ..වෙන
නොලැබූ සුවඳ ඔබමයි මා සොයා .....එන

නොමැකෙන සිතුවමක් සේ තෙලි තුඩකින් ඇඳුනු
නොගැයූ පද වැලක් වී පන්හිඳ කින් ........ගෙතුණු
නොදුටුව සිහිනයක දැවටී සිත ...................රැඳුනු
නොනිමෙන සඳු ඔබයි සිත් අහසේ ...........පිපුණු

එන්නද සිහිනෙක නිදන්න

මල් සුවඳට ලං නොවන්න
බැහැ සුවඳට වැට බඳින්න
මල් පෙති මත දුක ලියන්න
සමනළුනේ එපා එන්න

තරු ඇස් ළඟ නතර වෙන්න
ආදරයේ සුව විඳින්න
හිත ළඟ තනියට රැඳෙන්න
එන්නද සිහිනෙක  නිදන්න

සෙනෙහස් ගඟුලේ ගිලෙන්න
සඳ රැස් දහරේ තෙමෙන්න
මුළු සසරෙම ළඟ හිඳින්න
ඉඩ දෙනවද ඔබෙම වෙන්න ..

හසරැල් අරන් එනු මැන සිත නිවාලන ..

පුරපස සඳුට පෙම් බැඳ කවි පද ලීවා
අවපස වෙලා සඳ හිත මත දුක තීවා
නුබ කුස අරා දිලුණත් නෙක තරු බෝවා
තරු ඇස හඬයි ගන්නට නොහැකිව වාවා

සිහිලැල් නුඹේ රුව සිත මත මවා ගෙන
කඳුළැල් දරා ගමි තනිකම පුරෝ ගෙන
සුවිසල් මැදුරු නොපතමි නෙතු මුලාවන
හසරැල් අරන් එනු මැන සිත නිවාලන

පෙම් පුරාවත

ජීවිතය සොයා දුර යද්දී වෙච්චි මුලාවක්
තාමත් සිත යට තෙරපෙයි නොදී සමාවක්
ඒ මතක පෙතට සමු දී යළි එකම වතාවක්
ඔබ ළඟ ඉන්නම් අලුතෙන් අපි ලියමු කතාවක්

මල් සුවඳ වගේ හද ගැඹරේ වෙළී සැනහිලා
ළඟ ඉන්න සදා තරු ඇස් යට සතුට තවරලා
උණු කඳුළු බරයි වාන් දමන දෙනෙත උතුරලා
සිනහවක් වෙලා ඉන්නම් සිත ගාව නැවතිලා

ලය මඩල මතින් හිස තියාන පියා ගෙන දෙනෙත්
සඳ එළියක් නැති හැන්දෑවක නිවා තරු එළිත්
සැනසෙන්න හිතයි උණුහුම ළඟ ආයෙමත් ඇවිත්
පෙම් පුරාවතක ලිය වේවි දිනෙක අපෙ නමත්

පවනැල්ලක් ලෙසින් නොමයන් දුර පියඹා

කුසුමක් වෙලා හද අරණේ පිපෙන්නට 

සුවඳක් ලෙසින් හිත් මානේ වෙළෙන්නට 

සුවයක් සදා ඔබ සෙවනේ විඳින්නට 

මොහොතක් හැකිද මා ගාවින් රැඳෙන්නට 

සපුමල් සුවඳ සේ විත් මා සිත කළඹා 

සිහිලැල් සුවැති හැඟුම් හද ගැබෙහි තබා 

කඳුළැල් නෙතට දී රහසින් දුකෙහි ඔබා 

පවනැල්ලක් ලෙසින් නොමයන් දුර පියඹා 

සුබ උපන් දිනක් තාත්තී ....

(2013.02.24 දිනට යෙදෙන මගේ පියාණන් ගේ 70 වන උපන් දිනය වෙනුවෙනි )

මගේ සිරුරේ ගලා හැලෙනා සෑම ලේ බිඳුවක පවා 
ලියා තිබුණේ ඔබේ ගැනමයි හැදූ යුරු උකුලෙහි හොවා 
බුදුන් වඳිනා දෑත නළලෙහි තබා උදයේ රෑ දිවා 
දෙපා වඳිනෙමි පියාණෙනි ඔබෙ මගේ සිරසම බිම නවා 

සොයා මසවුළු ගෙනත් දුකසේ අනා රස කර මට කවා 
ඇඟිලි තුඩගින් සෙමින් අල්ලන් ගුරුන් සෙවනට මා යවා 
රටක් දිනනා දුවෙක් වන්නට නොයෙක් වර දී මට ඔවා 
පියාණෙනි ඔබමයි බඹුන් මට දුන්නු මගෙ ලෝකය මවා 

දැයේ දරු පරපුරට හතළිස් වසක් සිප් කිරි කර පොවා 
සැදෑ සමයට එළඹ දිවියෙහි දශක හතකුත් ඉක්මවා 
පැමිණි මග දෙස බලන කල ඔබ මෙතෙක් දුක සේ ආ ගෙවා 
දෙවියනුත් දෙව් ලොවින් මෙහි විත් වඳී නුඹ හට හිස නවා 

එදා අද මට දුන්නු පිය සෙනෙහසට කවියෙන් නමදිමි 
මගේ පුතුටත් බෙදා දෙන ඒ සෙනෙහසත් මා විඳිනෙමි 
සදා කල් තෙරුවන් බෙලෙන් නිරෝගී සුව සෙත පතනෙමි 
දිනු දින ඔබ පියාණෙනි ජය වන්න ආසිරි ගෙන එමි 

දයාබර වැලන්ටයින්,

දයාබර වැලන්ටයින්,
බැරිද එක වතාවක්
ඔහුව එක්කන් එන්න
ආයෙමත්
ඉස්සර මුණ ගැසුණු
මල් පාරේ කෙළවරට ...
චොකලට්,
රෝස මල්
ඉල්ලා ගන්න නෙවෙයි .
ඉස්සර වගේම
තවමත්
මම
හුඟක් ආදරෙයි කියලා
එකම එක වතාවක්
ඔහුට කියන්න ....

මේ සොඳුරු රැය දිගයි ....

සඳු නැතත් අහස් කුස
තරු කැකුළු ඉඟි මරයි
ඒ එළිය මැදින් නුඹ
සිනා වත මට මැවෙයි ..

වසන්තෙට අත වනා
මුදු පවන් රැල් ඇදෙයි
ඔබෙ සුවඳ එහි ඔතා
මා වෙතම රැගෙන එයි ..

සිත පුරා ඔබ ඉදන්
අලුත් කවියක් ලියයි
තනිකමක් මට කොහිද
රෑහියන් ගී ගයයි....

නින්ද නැති නෙතු පුරා
ඇවිත් ඔබ සැරි සරයි
සිහිනයට තුරුළු වෙමි
මේ සොඳුරු රැය දිගයි ....

~~~~ගල් මලක්~~~~

මුදු සුවඳ නැති

රොන් රසය නැති

රළුම රළු වූ

ගල් මලක්

මම

බඹරු නුදුටුව ...

බිඳී විසිරෙන

සයුරු රළ මැද

පිපී හිනැහෙන

ගල් මලක්

මම

තනිව වැලපෙන ...

ගසේ අතු මත

නොපිපි හින්දා

නැතැයි කියනා

මුදු හිතක්

මම

ගල් මලක්

නැති කිසි හැඩක් ..

ලොවට රහසෙන්

තබා සඟවන්

සදා රකිනා

තෙත හිතක්

වෙමිය මා

මුදු ගල් මලක්

ඇති පෙම් හිතක් ....

සොයා එන්නට වේ හිතක් ....

සිහින් පොද වැස්සේ දිනක් 
තෙමි තෙමි අප ගිය දුරක් 
මතක් වන විට අදත් නෙතු අග 
තෙමනවා කඳුලැලි බිඳක් ..

ඔබේ එක හසරැලි පොදක් 
නිවු හැටි සිත දුක් ගඟක් 
සිහිව අවුදින් සිතට දැනුනා 
දරා ගන්නට බැරි දුකක් ..

නෙතේ දැවටෙන සිහිනයක් 
ලෙසින් නුඹ විත් තව වරක් 
මගේ සිත මත නොයෙක පැහැයෙන් 
අඳී පෙම්බර සිතුවමක් ...

ගෙවා ගෙන ආ බෝ දුරක් 
සොයා එන්නට වේ හිතක් 
ලියා එව්වොත් ඔබේ හිත මත 
තවම ඇති බව මට ඉඩක් ....

මා බලා උන්නේ ඔබෙ හුස්ම වෙන්න

මා බලා උන්නේ
ඔබෙ හුස්ම වෙන්න
හුස්මක් වාගේ
ඔබ ලඟම ඉන්න...

ඇයි කඳුළු දුන්නේ
මට බැහැ හඬන්න
කඳුළක් සේ බෑ මට
නික්ම යන්න ...

ආයෙත් සැරයක්
සිනහවක් දෙන්න
ඒ ඇති මට සැමදා
පෙම් කරන්න ....

මගේ ආදරේ ...

හීන් සීරුවේ ඇවිදින්
කාටවත්ම නොදැනෙන්නට
කන්පෙති මත දෙතොල් තබා
කොඳුරන්නට හිතෙනවා මට
මගේ ආදරේ ...

සංකාවක් නොදැනෙන්නට
සංසාරෙම ලගින් ඉන්න
පොරොන්දුවක් වේ නම් මට
සත්තයි දෙනවා නුබ හට
මගේ ආදරේ ....

එක වදනක් වත් දොඩන්න ටිකක් හිනැහිලා

වලාකුළෙන් සඳ වැසිලා එළිය සඟවලා 
වාගෙයි නුඹ තරහ වෙලා මුහුණ කළු වෙලා 
තව නම් මට ඉවසනු බෑ මෙලෙස ගොළු වෙලා 
දැන් එක වදනක් වත් දොඩන්න ටිකක් හිනැහිලා 

කතා නැතිව අප දෙන්නා ගෙවන තත්පරෙත් 
කල්පයකට දුරයි කියා දන්නවා නුඹත් 
මුණිවත කුමකට රකිනු ද මේ ලෙසින් තවත් 
මදිද හෙලූ කඳුළැල් තෙත් කරන් මා දෙනෙත් 

කල් බලා උනිමි හිනා වෙන්න ඔබේ ළඟට වී 
හේතුවක් නැතිව තරහ වෙලා හුඟක් නපුරු වී 
මට හිනා වෙන්න කියා දුන්නු ඔබේ  හසරැලි 
ඇයි මුවා කළේ මගේ නෙතට ගෙනත් කඳුළැලි 

සයුරු තෙර උදාසන .........

(Alfrida de Silva කිවිඳියගේ Sea Morning නමැති පද්‍යයේ සිංහල අනුවර්තනයකි)

උදා හිරු නගින කල
සලා පිණි කැට රැයේ
වැලිතලා රන් පැහැය 
තවරමින් හිරු රැසේ...
නිදි වැදුණු සයුරු රළ
නිදි දැහැන් මුදා හැර 
හඬ නගයි හෙමි හෙමින්
කඩොලාන ගස් අතර ...
අවදි වී නිදි ලොවින් 
මේ ගමේ මිනිස්සු 
නෙත් දෑල පිසදමති 
තවම නිදි මතින්දු .....
නිදා ගත යුතු නමුත් 
තව වෙලා සයනයේ 
වරම් නැත උදාසන 
හිරු රැගෙනවිත් තියේ ...
ගැහැණියක් අහර දෙයි 
ඇගේ කිකිළියන් හට
ඔවුන් හඬ තල තලා 
පොර වදී අහරට ..
නෙත් යොමා සිතිජයට 
ඇය යදී ජීවිතය 
අදක් ඇති මුත් ඇයට
හෙටක් ගෙනවිත් නැති ද ...!!?? 

නෝක්කාඩු කම් මොකටද දැන් ඩිංගක් හිනා වෙන්න ....

ගණ අඳුරට හුඟක් බයයි එපා මාව තනි කරන්න
සඳ එළිය බිඳක් ගෙට එබෙන්න ජනෙල් පියන් පත් හරින්න
සීතල සුළඟට උණුහුම ඔබෙ ලය මඩලෙන් විඳින්න
ආසයි මට ආදරයෙන් ඇස් අද්දර තුරුල් වෙන්න
ඇස් පියාන ඔබෙ සෙනෙහස හිත පුරාම දරා ගන්න ..

කතා කියන ඇස් දෙක ළඟ නිදි නැතිවම රැය ගෙවන්න
තොල් පෙති මත ආදරයෙන් උණුසුම් සුසුමක් තබන්න
උර මඩලේ සුව යහනේ සොඳුරු සිහිනයක නිදන්න
සංසාරෙම ළඟ ඉන්නම් තනි නොකරන බව කියන්න ...

හිරුත් එක්ක අවදි වෙලා අලුත් සිහිනයක් දකින්න
පිණි වැස්සේ බඩ වැටියේ සුදු අරලියා මල් නෙළන්න
ඔය ඇස් දෙක වගෙ ලස්සන පුතුට උකුලෙ සුව සදන්න
නෝක්කාඩු කම් මොකටද දැන් ඩිංගක් හිනා වෙන්න ....

කඳුළු නම් නොදෙන්න

පුර හඳට රස රහස් කියන්න
වළාවේ ඇබින්දක් එබෙන්න
තරුවකට පෙම් කවක් ලියන්න
සඳේ ඉඩ තිබේදැයි අහන්න

පෙම් හැඟුම් මෝරලා වැඩෙන්න
පිණි වැස්සකින් ලොවම තෙමන්න
සිසිලසේ උණුහුමෙන් වෙළෙන්න
මුවා කළ සඳ එළිය එවන්න

ගීයක්ව හදවතේ රැඳෙන්න
හාදු වැස්සක් ඇතිද අහන්න
සඳ සිසිල සේ සදා හිඳින්න
හැබැයි මට කඳුළු නම් නොදෙන්න

තාමත් මේ හමුවීම හීනයක් වගේ ...

ඈතින් බලා හිඳින තරු ඇස් නුඹේ
දාහක් කතා ලියයි සිත මත මගේ
ඉවසාන මග බලන්නෙමි පාළුවේ
තාමත් මේ හමුවීම හීනයක් වගේ ...

දුර උන්න මුත් ලඟින් ඉන්නා ලෙසේ
ඔබෙ සුවඳ දැවටෙන්නේ හුස්මක් දිගේ
සැඟවෙන්න ඉඩ දෙන්න ඔය පපුතුරේ
තාමත් මේ හමුවීම හීනයක් වගේ ...

මගෙ හිත පුරා දෝරේ යන ආදරේ
ළඟ ඉදන් මුමුණන්න කවියක් වගේ
ලං වෙන්නේ කවදාද කිව මැන ප්‍රියේ
තාමත් මේ හමුවීම හීනයක් වගේ ...