ඇහේ කඳුලක හිර වෙලා
නික්ම ගිය උණුහුම පතා
වරු ගණන් මග බලා හිටියා
උන් තැනම මා ගොළු වෙලා
මලක පෙති මත දුක ලියා
හැඬුව සමනල ඇස් දිහා
බලා උන්නා කඳුළු සඟවන්
ලොව දකී යැයි බය නිසා
මතකයක් වී සිත පුරා
මහ බරට අඩි තිය තියා
ඇවිදිමින් සිත පෙළන ඔබ දෙස
බලා ඉන්නම් දුක දරා
සුළං රැල්ලක දවටලා
ලොවට රහසෙන් මා කරා
පුරුදු උණුසුම එවනු හැකි නම්
ඉඳින්නම් යළි මග බලා
No comments:
Post a Comment