සඳපාන සේ දිලෙන රූ සපුවට පෙම් බැන්ද
රන්දාන මිහිරි සිහිනෙක උදුරා ගෙන නින්ද
කැන්දාන යන තුරා මග බැලු මා හිමි නන්ද
උහුලාන ඉන්නේ කොහොමද මට දුන් දුක් කන්ද
සංසාරයෙම ළඟින් ඉන්නට දෑඟිලි ගැන්නා
රන් පාට සේළ දවටා මග බලාන උන්නා
මන්දාරමට පෙර අහසම අඳුරෙහි රන්දා
සංකා තබා කොහේ ගියෙදෝ මා හිමි සන්දා
දේදුන්න සේ හැඩැති අංජන තැවරූ නයනී
දෙව් දූ ලෙසින් ඔබම වැනු ඒ පියකරු සොබනි
වැළපෙමි හඬමි කඳුලැලි වගුරමි සොවිනි
මා නොවෙද හිමි සඳුනි හිත ගත් ජනපද කළණි
තෙමගුල් සිරිය රන්දා මුළු නුවර පුරා
මග බලමින් සිටියෙ හිමි සඳු වඩින තුරා
සමු ගෙන ගොසින් මා ගෙන් මුළු ලොවට හොරා
කිව මැන කෙසේ හිඳිමි ද මා මෙ'දුක දරා
No comments:
Post a Comment