මහා බෝධියෙ ලදළු පත් සිප හමා එන සුවයයි
කලා වැව් දිය සේමැ සැම කල් සදාතන සිසිළයි
මගේ අම්මේ ඔබ ළඟ මට තාම කිරි සුවඳයි
තබා පියවර පිය නගන්නට ඔබෙන් ලද සවියයි
වැටෙන හැම වර නැගිට ගන්නට ලබා දුන් දිරියයි
මගේ දුක ළඟ ඔබේ නෙතු අග තෙමා ලූ කඳුළයි
හිනා වෙන්නට කියා දුන්නේ ඔබේ නෙතු සඟලයි
කවා මසවුළු පුරා මා කුස දුකම ඔබ වළදන්නැති
තනා මා ලොව සිනා සී ඔබ එදෙස බලමින් ඉන්නැති
දරා ගත් දුක සදා කල්හිම ලොවේ කිසිවෙක් දන්නැති
නවා මා හිස ඔබේ පා මුළ වඳිමි ඒ පින මට ඇති
No comments:
Post a Comment