දවා .....හදවත පලා ගිය රුදු සලෙළ කුමරෙකු ගේ .........නමින්
මවා ....කුමට ද සිහින මන්දිර හලා හල කඳුලක් ..........බොමින්
නිවා ....සිත තුළ නැගුණු ගින්දර විඩාපත් සිත ......... .සනසමින්
ගෙවා ..ගවු දුර සොයා යනු මැන නවමු වූ අරුතක් ........පෙමින්
සරා ....සිහිනෙක දිවා රැයෙහිම මැව්ව පැතුමන් සුන් .......කරන්
නිරා ....මිස සුව සොයා ගිය පෙම් සිහින අහුරම ගිනි .........අරන්
මරා ....මතකය දවා හළු කර මකා සලකුණු කර ...............තුරන්
පරා ....ජිත පෙම් කවක් පබඳිමි ගලා යන කඳුලක් .............දරන්
අමා .... වක මිස සරා සඳ නෑ මගේ විජිතයෙ ...........දිලෙන්නේ
දමා .... අත්හැර යන්න නොහැකිව මතක සිත ඉකි ......බිඳින්නේ
පමා .... වී ආ වසන්තය නුඹ කඳුළ මට තනි ...............රකින්නේ
සමා .... වුව මැන හිතේ නෑ යළි ආල සිතුවම් .........මැවෙන්නේ
වළා .....යහනෙන් මිදී විත් සඳ අඳුර කළඑළි ...............කරනවා
මලා .....නික තරු වලින් සඳු නැති රෑක ඝනදුර ............මකනවා
ගලා .....ගිය උණු කඳුළු තවමත් මගේ හදවත ............පෙළනවා
හෙලා ...සුසුමක් සිනාසුන මුත් හෙටත් කඳුළක් ........තියෙනවා
තැලී ....පරවුණු මලෙක නෑ කිසිලෙසක සුවඳක් .......දෙවන්නේ
හැලී ....ගිලිහුණු ළපළු මල් පෙති නෑ මලක් යළි ........තනන්නේ
ගැලී ....අඳුරෙම බලා ඉන්නම් ඉරක් නෑ හෙට .......නැගෙන්නේ
දිලී .....ඈතින් සිනාසෙනු මැන නෙලා ගනු බැරි .......කමින්නේ
No comments:
Post a Comment