නියං සාය අවුදින් පොළොවම ඉරි තැලුවම
අප්පච්චිගෙ ඇස් දුටුවා කඳුළු හිනා වෙන
නියර දිගේ බිම බලාන බර අඩි තිය තිය
අප්පච්චි ඇවිද ගියා හැඬුම් සගෝ ගෙන
වැහි දෙයියෝ ආකාසෙන් වඩින තුරාවට
අප්පච්චි සුසුම් ලෑවා අපටත් රහසෙම
වැහි ඇල්ලක් ආකසෙන් බිමට ගෙනාවම
අප්පච්චි හිනා වුණේ කඳුළු දරා ගෙන
අඳ කුඹුරේ පුංචි ගොයම් නිල්ල දිලෙනකොට
අප්පච්චිගෙ ඇස් දිලුණා තරුවක් වාගෙම
කිරි වැදිලා ගොයම් කරල් පිදී එනකොට
ඒ හිනාව එකළු වුණා පුන් සඳු වාගෙම
රන් පාටට ගොයම් කරල් පාට වැටෙන කල
අප්පච්චි ඇඟිලි ගැන්නා නැකතක් එන තුරු
අප්පච්චිගෙ හීන කන්ද සෝදා හරිමින
වැහි දෙයියෝ නපුරු වුණා කාටත් රහසෙම
No comments:
Post a Comment