ජීවිතය සොයා දුර යද්දී වෙච්චි මුලාවක්
තාමත් සිත යට තෙරපෙයි නොදී සමාවක්
ඒ මතක පෙතට සමු දී යළි එකම වතාවක්
ඔබ ළඟ ඉන්නම් අලුතෙන් අපි ලියමු කතාවක්
මල් සුවඳ වගේ හද ගැඹරේ වෙළී සැනහිලා
ළඟ ඉන්න සදා තරු ඇස් යට සතුට තවරලා
උණු කඳුළු බරයි වාන් දමන දෙනෙත උතුරලා
සිනහවක් වෙලා ඉන්නම් සිත ගාව නැවතිලා
ලය මඩල මතින් හිස තියාන පියා ගෙන දෙනෙත්
සඳ එළියක් නැති හැන්දෑවක නිවා තරු එළිත්
සැනසෙන්න හිතයි උණුහුම ළඟ ආයෙමත් ඇවිත්
පෙම් පුරාවතක ලිය වේවි දිනෙක අපෙ නමත්
No comments:
Post a Comment